Into the Zone: The Story of the Cacophony Society door Jon Alloway

Into the Zone: The Story of the Cacophony Society (2012) is een documentaire van de Amerikaanse regisseur/editeur/fotograaf Jon Alloway over de Cacophony Society, een Amerikaans collectief van guerilla kunstenaars, Dada grappenmakers en diverse eccentriekelingen dat in 1986 het licht zag in San Francisco. Cacophony wordt o.a. omschreven als een 'indirecte uitwas van culture jamming' van de Dada beweging en de Situationisten. Centraal concept van de groepering is o.a. de 'Trip to the Zone' of de 'Zone Trip', geïnspireerd op de cultfilm Stalker (1979) van de Russische regisseur Andrei Tarkovsky.

In een ander statement beschrijft de groep zichzelf als 'Een niet-religieuze, a-politieke, niet-commerciële desorganisatie van Dada clowns die de neuro-circuits van de mensheid herbedraden. De kern is stevig verankerd in kitsch, weird en nihilisme. Het is subversie via absurde grappen en vuur!'. Nog andere beschrijvingen, met historiek, vind je dan weer op het Wikipedia artikel.

Via zijn even hilarische als spannende documentaire schetst Jon Alloway de evolutie van een belangrijke Amerikaanse underground cultuurbeweging van haar ontstaan uit de Suicide Club (1977), de interventies in San Francisco, de geboorte van het Burning Man Festival, de oneerbiedige afdelingen in Los Angeles en Portland, tot en met nu.

Als liefhebber van alles wat culture jamming, détournement, anti-consumerism, art-vandalism en meer van dat moois volg ik de updates over de documentaire verder op via de blog en twitter. Just remember this: 'You may already be a member!'...

Meer info: www.intothezonemovie.com, www.cacophony.org

Kodachrome 2010 door Xander Robin

Aan het verhaal van de iconische en revolutionaire Kodachrome kleurenfilm, voor het eerst op de markt gebracht in 1935, kwam in 2010 een eind. In deze lange periode werden ontelbare foto's gemaakt waaronder ook wereldberoemde foto's van fotografen zoals Steve McCurry, Peter Guttman en Alex Webb.

Kodachrome onderscheidde zich vooral door de enorme scherpte, de natuurlijke (neutrale) kleurenweergave en de extreem lange houdbaarheid van de kleuren. Omwille van die kwaliteiten sprak men dikwijls van: 'Kodachrome was made by God and Man.'

De New-Yorker Xander Robin maakte in 2011 de mini-documentaire Kodachrome 2010 over het laatste filmlabo dat Kodachrome nog ontwikkelde: 'Dwayne's Photo' in Parsons, Kansas. De documentaire toont niet alleen het ontwikkelproces in het filmlabo maar is ook een mooie hommage aan Kodachrome.

Het typische vintage kleureffect van de analoge Kodachrome foto's blijft echter voortleven in de fotografiewereld en via superpopulaire foto apps zoals Instagram en Hipstamatic. Kodachrome lives on...

Kodachrome 2010 - 9:38 - door Xander Robin

Meer info: xanderrobin.com

Giant Episode 2 Sun door Céline Desrumaux en Yann Benedi

Op de jaarlijkse voorproef van het Animafestival in de Gentse Sphinx zag ik opnieuw veel mooie en inspirerende animatiefilms van zowel studenten als 'up-and-coming' animatoren. De filmpjes die me bijbleven zijn te talrijk om op te noemen maar ik blijf via deze blogpost en ook toekomstige posts even stilstaan bij enkele werken die ik opvallend of interessant vond.

In het episodische Giant (2011 - ...) van illustratoren/animatoren Céline Desrumaux en Yann Benedi en met muziek van David Kamp, wordt telkens een andere reus in beeld gebracht en wordt zijn of haar 'ware verhaal' verteld. Centraal motief in de episodes is telkens het conflict van de reus met de mens. Bovenstaand filmpje is episode 2 waarin 'Giant Sun' tracht zijn verloren zonnestraal op te rapen. Tragikomisch en poëtisch...

Via Vimeo kun je ook episode 1 en 3 integraal bekijken. Op de Vimeo pagina van Céline en Yann kun je meer van hun gezamenlijk werk ontdekken. Via hun blog kun je hun coöperatieve projecten volgen.

Giant: Episode 2 Sun (2011) - 1:12 - door Céline Desrumaux en Yann Benedi

Meer info: vimeo.com/user4620117, celineyann.blogspot.com, the-giants.com, groovythesushi.blogspot.com, yannbenedi.blogspot.com, www.davidkamp.de

Rahsaan Roland Kirk and John Cage - Sound?? door Dick Fontaine

In John Cage and Raashan Roland Kirk - Sound?? (1966) mixt regisseur Richard "Dick" Fontaine de filosofische vragen die de avant-garde componist John Cage zich stelt over hoe muziek wordt samengesteld, met live-opnames van Rahsaan Roland Kirk die een levendige, experimentele live-set speelt in de Ronnie Scott club in Londen.

Hoewel de twee iconoclasten Cage en Kirk niet veel gemeen hebben qua compositie, delen ze wel de optimistische mening dat zowat alles dat geluid maakt, muziek kan worden, of het kinderspeelgoed, een voorbijrijdende vrachtwagen of de muzikale fiets van Cage zelf is.

De kortfilm werd in drie dagen gemaakt door Richard "Dick" Fontaine en portretteert het jazz duo Cage en Kirk als cruciale figuren in de Avant-garde Jazzbeweging van de sixties. In dat opzicht is deze kortfilm ongetwijfeld een kostbare getuigenis. Fontaine zou nadien ook, in 1988, de bekende jazzfilm "Art Blakey: The Jazz Messenger" regisseren.

Rahsaan Roland Kirk and John Cage - Sound?? (1966) - 24:42 - door Richard "Dick" Fontaine

Steigerpijp door Barbara Hin en Martin van der Veen

Steigerpijp (2009), een experimentele kortfilm van Barbara Hin en Martin van der Veen met een heerlijke retro-feel en aanstekelijke jazz.

De Nederlandse Barbara Hin (°1964) werkte als editor mee aan documentaires zoals Cine Ambulante, 5 x Mijn Kamer, Leven met je ogen en het bekroonde Amsterdam Global Village van regisseur Johan van der Keuken. Ook werkte ze mee aan films als Krokodillen in Amsterdam en De onfatsoenlijke vrouw van Ben Verbong.

Scenario:
Amsterdam. Een man die met zijn hondje over straat slentert. Bouwvakkers die werken. Een loden pijp die op de grond ligt. De man kijkt er naar. Hij pakt het op, observeert nog wat en plaatst het aan zijn oor. Swingende muziek komt tot leven. De steigerpijp leeft. Jazz leeft. Amsterdam leeft. En iedereen gaat er zijn eigen weg. Dit alles begeleid door de muzikanten van het Nederlandse ICP of "Instant Composers Pool" Orchestra met Jazz op de ritmes van de grote stad.

Steigerpijp (2009) - 06:23 - Barbara Hin en Martin van der Veen

(via: Limboland)

Meer info: www.icporchestra.com, limboland.submarine.nl

Gravity / Je suis un rêve de demain door Filip Piskorzynski

Gravity / Je suis un rêve de demain (2011) is een korte time-lapse film van de Poolse fotograaf/regisseur Filip Piskorzynski met in de hoofdrol de actrice Natalia Dufraisse. Het filmproject begon op een spontane manier in februari 2011 met opnames in Burkino Faso en extra scenes die aan de Noordzee werden opgenomen. In Hamburg werd uiteindelijk het meeste materiaal opgenomen om tenslotte het project af te ronden in juli 2011 in Brussel.

Niet alleen de opvallende montage en de poëtische inhoud vind ik indrukwekkend, ik vraag me ook af hoeveel keer de actrice op en neer moest springen om deze kortfilm te maken. Mijn stem bracht ik al uit, de kortfilm is namelijk genomineerd voor de Prix du Jury en de Prix du Public van de 2e editie van het Nikon Film Festival.

Scenario:
Een jonge vrouw ontwaakt uit een droom over morgen. Ze vliegt in de natuur tot ze opgezogen wordt door een wereld waar de zwaartekracht regeert. Daar verplicht men haar om haar voeten op de aarde te zetten. De mensen die haar omringen lijken allemaal op elkaar...

Je suis un rêve de demain (2011) - 03:50 - Filip Piskorzynski

Meer info: www.polaroidface.com, nataliadufraisse.blogspot.com

The Artist door Michel Hazanavicius bekroond door Unie van de Filmkritiek

De Unie van de Filmkritiek (UFK), de beroepsvereniging van filmjournalisten, bekroonde de Franse stille film The Artist (2011) van regisseur Michel Hazanavicius met de Grote Prijs 2012. De film is een hommage aan de hoogdagen van de (Amerikaanse) stille of stomme film . Naast deze onderscheiding is de film, met de Franse acteur Jean Dujardin, ook zes keer genomineerd voor de Golden Globes.

"The Artist" is de eerste Franse film die door Belgische filmjournalisten bekroond werd sinds Hiroshima mon amour van regisseur Alain Resneis in 1959 werd gekozen. De UFK over The Artist: "De film geeft op briljante wijze de overgang van de oude naar de nieuwe generatie weer, in de film uitgedrukt door het subtiele spel van de acteurs die zonder woorden en in een universele taal een prachtige hommage brengen aan de essentie van het medium". Beter dan dat kan ik het zeker niet uitdrukken.

De andere finalisten waren "Drive" van Nicolas Winding Refn, "Winter's bone" van Debra Granik, "A separation" van Asghar Farhadi en "Essential killing" van Jerzy Skolimowski.

Jinx door Karel Doing en Lieber Gorilla

Jinx (2005) is een korte dansfilm en een samenwerkingsproject tussen de Australische kunstenaar/filmmaker Karel Doing en de Rotterdamse dansgroep Lieber Gorilla.

De films, performances en installaties van Karel Doing (°1965, Canberra, Australia) handelen over ongrijpbare onderwerpen zoals muziek, ritme, poëzie, dood, geschiedenis, en herinnering. Begonnen als bewonderaar van de surrealisten, de romantic aesthetics en de new american cinema heeft Karel Doing zich ontwikkeld tot een eigenzinnige filmmaker wiens films een heel eigen genre vormen. Hij werkt veelvuldig samen met componisten, musici, performers en dansers. Zijn werk is te zien in een scala aan verschillende vertoningsplaatsen, van museum, via theater, naar cinema en internet, in zowel mondiale kunstcentra (New York, London, Parijs) als minder voor de hand liggende lokaties (Jakarta, Paramaribo). Hij woont en werkt in Rotterdam. Op de website van Karel Doing kun je een dertigtal (trailers) van zijn kortfilms bekijken.

Synopsis:

Jinx is een boze geest of een hopeloze situatie. In deze korte, geïmproviseerde dansfilm is de jinx sterker dan twee adembenemende vrouwen die, ondanks hun hechte band, elkaar ten gronde richten.

Een telefoon en een auto zijn de enige attributen van de twee danseressen. Zij dansen temidden van zee, zand en wind op een verlaten weg. De wereld om hun heen is leeg, het landschap kunstmatig, de elementen razend. Een ruige film in felle kleuren.

Bekijk de volledige versie (9min.) op limboland.tv of op lightcone.org.

Jinx (2005) - 09:00 - Karel Doing

(via: limboland.tv)

Meer info: www.doingfilm.nl

One week in Japan door Mike Matas

One week in Japan (2011) is een kort (foto)reisverslag van de Amerikaanse fotograaf en user interface designer Mike Matas. De video is samengesteld uit een boeiende montage van 4000 time-lapse en statische foto's die hij gedurende een week nam tijdens zijn bezoek aan achtereenvolgens Kyoto, Nara, Hakone en Tokyo. Matas maakte gebruik van zijn Canon 5D Mark II om zijn foto's te maken en Adobe Lightroom voor de post-processing.

Meer werk van Mike Matas, inclusief andere mooie travelogues, kun je op zijn Vimeo pagina of website vinden.

One week in Japan (2011) - 3:13 - door Mike Matas

Meer info: www.mikematas.com

Google Zeitgeist 2011

Oké, hier ben ik rijkelijk laat mee maar ik kon het niet laten om toch nog de 'Google Zeitgeist 2011' of 'hoe zag 2011 er uit op het internet' te posten op deze blog.

Treffend hoe de zoekgigant de (grote én banale) mondiale events van 2011 vastlegt in bovenstaande video en documenteert met de eigen, enorm populaire, webtools. Naast deze video vind je op de website www.googlezeitgeist.com de tien snelst groeiende wereldwijde (Google) zoekopdrachten, het resultaat van miljarden zoekopdrachten.

Nog een goed voornemen voor 2012: vanaf dit jaar de Google Zeitgeist in de gaten houden!

Google Zeitgeist 2011 - 2:52

Meer info: www.googlezeitgeist.com

"Sky High" door Eugene and Louise en Birg

Sky High (2010), een schitterende animatievideo geproduceerd door Nouvelle Cuisine, een collectief van jonge regisseurs van animatiefilms, voor de groep Marble Sounds en Miwako Shimizu. De frappante illustraties en het character design is van het Belgische Eugene and Louise.

Op de Vimeo pagina van regisseur "Birg" (afkomstig uit het Oost-Vlaamse Ronse overigens) vind je nog meer mooie creaties: vimeo.com/birg.

Sky High (2010) - 4:13 - door Nouvelle Cuisine

Meer info: www.nouvellecuisine.tv, www.eugene-and-louise.be, www.marblesounds.com

"Landscapes" vol. 1 en 2 door Dustin Farrell

Landscapes vol. 1 en 2 (2011) zijn twee indrukwekkende video's op basis van (HDR) time-lapse-fotografie die de Amerikaanse fotograaf Dustin Farrell nam met zijn Canon 5D Mark II in Arizona en in het zuid-westen van de V.S.

Time-lapse-fotografie is een filmtechniek waarbij er minder beelden per tijdseenheid opgenomen worden dan de framerate bij het afspelen. Dit levert een versnelde film op, waardoor effecten zichtbaar gemaakt kunnen worden die normaal te traag zouden verlopen om zichtbaar te zijn. In dat opzicht is het het tegenovergestelde van filmen met een hogesnelheidscamera. De techniek maakt ook deel uit van het brede aanbod in stop-motion filmtechnieken.

Meer werk van Dustin Farrell kun je op zijn Vimeo pagina vinden.

Landscapes vol. 1 (2011) - 3:49 - door Dustin Farrell
Landscapes vol. 2 (2011) - 3:10 - door Dustin Farrell

Meer info: vimeo.com/dustinfarrell

Poses door Yolanda Dominguez

In de performance Poses (2011) laat de Spaanse kunstenares Yolanda Dominguez vrouwen overdreven poses aannemen, op een onhandige en oncomfortabele manier, op publieke plaatsen. Dit tot algemene consternatie van voorbijgangers. Hiermee creëert ze een snedige satire op de modefotografie.

Dominguez over "Poses":

"Poses" is een directe kritiek op de absurde en kunstmatige wereld van glamour en mode die tijdschriften presenteren. Met name het zeer vertekend beeld van vrouwen dat gegeven wordt door middel van modellen die geen écht vrouwen vertegenwoordigen en het vermijden van vrouwen die niet binnen hun beperkte parameters vallen.

Deze beelden zijn vrijwel de enige vrouwelijke referentie in de massamedia en ze hebben een grote invloed op zowel mannen als vrouwen bij het definiëren van hun rol in termen van gedrag en denkpatronen.

Door het aannemen van deze onmogelijke houdingen uit de modebladen, symbolisch voor deze groteske en onwerkelijke industrie, brengt een groep van échte vrouwen deze vormen over op dagelijkse scènes: de wachtrij bij een museum, de supermarkt of de bushalte. Dit brengt reacties teweeg bij de toeschouwers (die regelmatig blootgesteld worden aan deze beelden).

Het doel: duidelijk maken hoe belachelijk en soms schadelijk het kan zijn om de modellen te volgen die de glamourwereld ons oplegt.

Poses (2011) - 4:14 - door Yolanda Dominguez

Meer info: www.yolandadominguez.com

Untitled door Wilhelm Sasnal

Een 2-tal maanden geleden bezocht ik de tentoonstelling "Tomorrow Is The Question" in het Gentse SMAK en raakte ik gefascineerd door de ronduit schitterende 16MM filmexperimenten van Wilhelm Sasnal. Bovenstaand filmpje is een fragment van het werk Untitled door Sasnal dat ik maakte met mijn goedkope Nikon Coolpix S3000 point-and-shoot fotocamera.

In deze korte kunstfilm zie je een laptop met daarop een Youtube (?) filmpje van een live-optreden door Elvis Presley. De laptop roteert voortdurend terwijl de camera steeds dichter inzoomt. Het geheel krijgt hierdoor een bijzondere sfeer.

Wilhelm Sasnal (1972°, Tarnów) is een inmiddels prominent Poolse hedendaagse schilder en videokunstenaar. Zijn werk kenmerkt zich door een blik die zich zowel richt op het kleine, als op het grote: Sasnal schildert zowel communistische propagandaposters als foto's van popsterren of rollen plakband. Uit zijn werk spreekt een onderzoekende blik naar de veranderingen die plaatsvonden sinds de val van het communisme. Een aantal kunstcritici vergeleken hem reeds met de hedendaagse Roy Lichtenstein.

Meer info: www.hauserwirth.com/artists/27/wilhelm-sasnal/images-clips/, Wikipedia biografie

Doe-het-zelf camera dolly

Via de blog van de The Frugal Filmmaker vond ik bovenstaande instructievideo voor het maken van een heel goedkope camera dolly.

De doe-het-zelf camera dolly is gemaakt van goedkope PVC buizen en gerecycleerde rolschaatswielen. Afgaande van de instructievideo duurt het niet lang om er een te maken en hoef je enkel over enkele (knutsel)basisvaardigheden te beschikken. De kostprijs van de zelfgemaakte dolly was minder dan $20.

Een camera dolly biedt heel wat interessante applicaties waardonder de mogelijkheid om je camera stil te houden terwijl je lage shots of een bewegend subject filmt. In het instructiefilmpje zie je alvast een aantal voorbeelden waardoor je misschien zint krijgt om zelf aan de slag te gaan.

De eerste film die gebruik maakte van "dolly shots" was de Italiaanse film "Cabiria" (1914), geregiseerd door filmpionier Giovanni Pastrone.

(via)

Meer info: filmflap.blogspot.com/2010/06/make-pvc-table-dolly-for-under-20.html