David Shrigley: wie, waarom, hoe en waarvoor

Als ik via dit blogje eens mag gewagen van een culturele (?) aanrader dan zou ik een bezoek aan Museum M voorstellen. Tot 20 maart loopt er namelijk een tentoonstelling van niemand minder dan de Britse tekenaar/beeldhouwer/fotograaf/animatiefilmmaker David Shrigley.

In bovenstaande video zie je de beste man in actie bij het geven van zijn, wat mij betreft heel inspirerende, lezing op Offset 2009. In de presentatie belicht Shrigley zijn grafisch werk, inspiratiebronnen, werkmethoden, zijn fascinatie voor kaarten en schema's en... zijn collectie linialen. Het stukje over zijn sterrenbeeld (Maagd) klonk me overigens erg bekend in de oren...

David Shrigley (°1968) studeerde achtereenvolgens Art & Design aan de Leicester Polytechnic en Environmental Art aan Glasgow School of Art. Sinds zijn afstuderen in 1991 stelt hij wereldwijd tentoon. Shrigley is het meest bekend voor zijn tekeningen en cartoons die hij zowel in postkaartboekjes als in boekvorm publiceert maar produceert daarnaast nog een enorme hoeveelheid sculpturen, fotografisch werk en animatiefilms.

Het vertrekpunt voor zijn werk is het dagelijks leven in al zijn bizarre vormen en vreemde gedaanten, waarbij de absurditeit steeds voorop staat, vaak met een scherp kantje of een dubbele bodem. Shrigley toont zijn persoonlijke humor via vlakke uitbeeldingen van het onbeduidende, het vruchteloze en het bizarre, hoewel hij toegeeft dat hij meer houdt van gewelddadige of meer verontrustendere onderwerpen. Zijn werk bevat ook twee kenmerken die dikwijls voorkomen in zgn. "outsiderkunst", nl. een oneven oogpunt en (in sommige werken) een bewust beperkt gehouden techniek.

Grafisch is zijn werk vaak zwak en zeer ruw, aantekeningen zijn dikwijls slecht uitgevoerd doorkruist. In authentieke outsider art heeft de kunstenaar geen andere keuze dan te werken op zijn of haar eigen manier manier, zelfs als dat werk onconventioneel is qua inhoud en onhandig is uitgevoerd.

De animatiefilm The Door (2007), een werk op vraag van de Frieze Art Fair, kun je zijn typerende humor en grafische stijl, letterlijk, in beweging zien:



David Shrigley - Offset 2009 (2009) - 44:34 - door Offset
The Door (2007) - 3:07 - door David Shrigley

Meer info: www.davidshrigley.com, www.mleuven.be

Intro l'Eau / Intro water door René Helsdingen

Krachtig en mooi, deze opname van de pianist Rene Helsdingen, pianist van het MP3Trio. De combinatie van jazzmuziek, close-ups en stills brengt een sfeervol geheel dat helemaal af is.

Het mp3trio bestaat uit contrabas, slagwerk en piano, soms speelt de piano alleen. Het laat de muziek voor zich spreken en maakt geen namen, geen biografie of profiel bekend. Of zoals ze het op hun site zetten: "no names - no profiles - no bios - just a band".

Intro l'Eau / Intro Water (2010) - 2:00 - muziek door René Helsdingen

Meer info: mp3trio.com

(via: Limboland.tv)

Pixels door Patrick Jean

De kortfilm Pixels (2010) door de Franse grafisch ontwerper en regisseur Patrick Jean, en een productie van One More Production, maakt begin 2011 nog steeds furore op filmfestivals en wordt nog steeds opgepikt op nieuwssites en blogs (net als deze). Vooral de retrogamer in mij is onder de indruk van dit 8-bit visueel spektakel.

Patrick Jean studeerde in 2002 af aan het Franse Supinfocom (Ecole Supérieure d'Informatique de Communication) en werkte bij Buf Company als 2D en 3D als grafisch ontwerper. Daarna werkte hij vooral aan titelsequenties voor televisie waar hij een voorkeur voor regie ontwikkelde. Na de creatie van zijn eerst kortfilm Theo (2007), volgde Pixels een paar jaar later, gebaseerd op de videospellen die hij speelde tijdens zijn jeugd.

Pixels werd meer dan een miljoen keer bekeken de eerste 24u na de online release en won verschillende prijzen op internationale festivals.

Scenario:

In Pixels worden New York en nadien gans de wereld, binnengevallen door vreemde maar toch heel herkenbare 8-bit wezens.

Pixels (2010) - 2:35 - door Patrick Jean

Meer info: patrick-jean.com, www.onemoreproduction.com

Interview met Michael Dudok de Wit

In dit interview met Michael Dudok de Wit, in 2006 uitgezonden op Arte in de reeks Court-Circuit, bespreekt de kunstenaar de poëtische animatiefilms die hij maakte en gaat hij dieper in op de manier waarop hij te werk gaat, wat hem inspireert en welke thema's belangrijk zijn voor hem.

Michael Dudok de Wit (°1953) is een Nederlandse animator, filmregisseur en illustrator. Hij leerde etsen aan de kunstacademie in Genève en studeerde nadien aan de West Surrey College of Art and Design in Farnham. In 1978 studeerde hij af met zijn eerste animatiefilm The Interview.

Na een jaar freelance werk in Barcelona vestigde hij zich in Londen. Daar regisseerde en animeerde hij verschillende reclamefilmpjes waarmee hij prijzen won. In 1992 maakte hij zijn eerste korte animatiefilm, Tom Sweep, in 1994 gevolgd door de bekende korte animatiefilm The Monk and the Fish, die werd genomineerd voor een Oscar. In 2000 maakte hij de succesvolle animatiefilm Father and Daughter, waarmee hij een Oscar won voor beste korte animatiefilm. Michael Dudok de Wit illustreert ook kinderboeken. Zo verscheen in 2002 zijn succesvolle film Vader en dochter in boekvorm. Daarnaast geeft hij ook les in animatie in kunstacademies in verschillende landen.

De recentste animatiefilm van Michael Dudok de Wit is The Aroma of Tea (2006) en kun je hieronder bekijken:



Interview met Michael Dudok de Wit (2006) - 10:09 - Court-Circuit, Arte

The Aroma of Tea (2006) - 3:22 - door Michael Dudok de Wit

Meer info: www.dudokdewit.co.uk

Fire with Fire door Isabelle Hayeur

Fire with Fire (2010) is een controversiële videoinstallatie van de Canadese beeldende kunstenares Isabelle Hayeur. De installatie bestaat uit een video loop van 15 min. die een brand simuleert. Drie projectoren werden opgesteld in een gebouw van vier etages in het downtown eastside buurt van Vancouver en projecteren continu het zeer realistische beeldmateriaal.

Hayeur plaatste haar projectie in een gebouw in de oudste en meest verwaarloosde buurt van de stad, een gebied waar al vele jaren problemen zijn rond dakloosheid, drugsgebruik, prostitutie en geweld. Fire with Fire brengt de historiek van verval van het gebied onder de aandacht en doet terugdenken aan de destructieve gevolgen van de Great Vancouver Fire in 1886.

De videoinstallatie werd gedurende de Olympische Spelen van Vancouver, ter gelegenheid van het Bright Lights Festival, geprojecteerd.

Fire with Fire (2010) - 3:04 - door Isabelle Hayeur

Meer info: isabelle-hayeur.com, www.brightlightsfilm.com

Happy Hour door Benjamin Villeda

Happy Hour (2010) is een kortfilm van Benjamin Villeda, een Mexicaans-Amerikaanse regisseur die in New York woont. Na zijn studies in de communicatie aan de universiteit van Iberoamericana volgde hij een studieprogramma van een jaar aan de New York Film Academy en richtte hij samen met mede-cineasten Heather Black en Don Gerardo Frasco het freelance collectief Kaleido Works op in New York.

Villeda omschrijft zichzelf als een "onderzoeker van de navelstreng tussen publiek en het opgelegde beeld" en "een ware gelovige van het niet-passieve publiek".

Scenario:
In deze zwart-wit kortfilm wordt een portret geschetst van Utah, een barman die het makkelijker heeft om zijn taak uit te voeren dan om te gaan met zijn vrije tijd en zijn moeizame, onbeduidende bestaan. Door alle energie rondom hem, de druk en het snelle voorbijgaan van de tijd restten hem nauwelijks nog wensen die hij kan vervullen. Doorheen deze valse documentaire horen we de zelfbewuste monoloog van het hoofdpersonage en krijgen we het vermoeden dat het gezicht aan de andere kant van de bar meer lijkt op het onze dan we dachten...

Happy Hour (2010) - 14:33 - door Benjamin Villeda

Meer info: happyhourthefilm.wordpress.com, benjaminvilleda.com, kaleidoworks.wordpress.com, Vimeo portfolio

Nieuwe aanwinst: Sanyo Xacti VPC-HD2000

Ideaal om dit nieuwe jaar te beginnen! M'n nieuwe aanwinst: een Sanyo Xacti VPC-HD2000. Een, wat mij betreft, erg goed, polyvalent camcordertje dat in staat is HD beeldmateriaal aan 60 progressive fps te schieten.

De "handige" pistoolgreep, opname op SDH-kaart, de mogelijkheid om het toestel uit te rusten met extra lenzen (en een aantal positieve reviews) trokken me over de streep.

En nu nog onderstaande gimmick erbij en dan heb ik een échte "steady-cam":

On the road :-)!

Nikon Film Festival zoekt helden

Nikon lanceerde een tijdje terug het Nikon Film Festival om hun recentste camera, de DSLR Nikon  D7000, te promoten. Het bedrijf roept amateurfilmers op om werk in te zenden die een visie geven op een (anti-) held onder het motto "Je suis un héro, en moins de 140 secondes". Voorwaarden zijn dat de maker(s) van de film Europese burgers zijn, het filmpje moet in HD (hoge definitie) gefilmd zijn en moet tussen de 30 en 140 seconden lang zijn. Je kan nog tot 15 januari je filmpje inzenden (oké ik ben er laat mee!).

De inzendingen kunnen rechtsreeks bekeken worden op de website van het Nikon Film Festival. Bezoekers van de site kunnen 1 stem uitbrengen per dag, per filmpje. Op dit moment tel ik al zo'n 300 inzendingen, best de moeite waard dus om je kans te wagen. De juryprijs bestaat uit €7000 en een Nikon D7000 cinema kit, de publiekprijs bestaat uit €3000 en een Nikon D7000. Voorzitter van de jury is de Franse regisseur François Ozon.

Enkele hele knappe inzendingen als smaakmaker:

Je suis Pierre door Hello Stranger

Je suis la justice? door Erwan Dean

Je suis Pierre - 2:19 - door Hello Stranger
Je suis la justice? - 2:20 - door Erwan Dean

Meer info: www.festivalnikon.fr

The Brick Thief door Pereira & O'Dell

The Brick Thief (2011) is een stop-motion kortfilm geproduceerd door het agentschap Pereira & O'Dell voor LEGO. De kortfilm is het indrukwekkende vervolg op het veelbekeken 'CL!CK' dat vorig jaar werd gemaakt.

Scenario:
In deze betoverende, surrealistische kortfilm zien we een besnorde uitvinder en dief die Legoblokjes steelt (nu weet je hoe en aan wie je die kwijtraakt) en ontdekt hoe creatief en inventief je kunt zijn met de wereldberoemde blokjes.

The Brick Thief (2011) - 2:27 - door Pereira & O'Dell

Meer info: pereiraodell.com, www.lego.com

American Movie: the making of Northwestern door Chris Smith

De documentaire American Movie (1999), door Chris Smith, toont de moeilijke en soms tragikomische weg die amateur-regisseur Marc Borchardt aflegt van script tot premiere van zijn independent thriller 'Coven'. Smith volgde Borchardt over een periode van drie jaar, waarbij deze laatste met vallen en opstaan zijn no-budget film van de grond probeert te krijgen.

Synopsis:
Het is 1996 en Marc Borchardt, een working class hero, tracht zijn Amerikaanse droom te realiseren: films regisseren. Maar hij is ook een werkloze en schuldenberg torsende bijna-alcoholicus die bij z'n ouders inwoont. Daarnaast dreigt hij nog eens het hoederecht te verliezen over z'n drie kinderen aan zijn ex-vriendin. Hij gaat zijn uitdagingen en tegenslagen echter te lijf, vast van plan om meer uit zijn leven halen.

In een poging om zijn amateurfilmcarriere op de rails te krijgen, herstart Mark de productie van 'Northwestern', een langspeelfilm waar hij al meer dan een decennium aan het werken is. Hij slaagt er in om enige interesse op te wekken bij een groep amateuracteurs maar na de vierde productievergadering daagt bijna niemand meer op. Mark komt tot het bittere besef dat hij niet over de middelen beschikt om Northwesteren ooit verder dan pre-production te brengen.

Om aandacht en financiële middelen te verkijgen om Northwestern te maken, beslist Mark om het werk te hervatten aan Coven, een korte horrorfilm die hij in 1994 begon te filmen in 16mm. Hiervoor krijgt hij middelen van zijn rijke oom Bill, een wijze maar seniel wordende 82-jarige man die in een vervallen trailer woont (hoewel hij bijna $300,000 op de bank staan heeft). Bill aarzelt maar investeert dan toch in Coven met als doel 3000 VHS tapes van de film te verkopen om genoeg kapitaal te verwerven om Northwestern te financieren.

Mark hervat het filmen van Coven maar ondervindt heel wat moeilijkheden. Hoewel hij een harde werker is en goed ingelicht is over film maken, is hij ook slecht in planning en regie. Daarnaast bestaat zijn productieteam uit vrienden en buren die totaal incompetent zijn om de taken uit te voeren die hen zijn toegewezen. Het enige deskundige lid van de filmcrew is Mike Shanck, de beste vriend van Mike Borchardt, een herstellende alcoholicus en ex-drugsverslaafde, die verantwoordelijk is voor het geluid van Coven.

Doorheen de ups and downs van de filmproductie moet Mark opboksen tegen het scepticisme van zijn omgeving, zijn twijfels, faalangst en zijn eigen alcoholisme. Maar ondanks alles zet hij door. In 1997 slaagt hij er in om de productie van Coven eindelijk te finaliseren en zijn film gaat in premiere in een lokale cinemazaal.

Het inspirerende (en hoopgevende) American Movie kun je op 15 januari a.s. op het grote scherm zien in het enige filmhuis dat Kortrijk rijk is: de Budascoop.

American Movie (1999) - 107min. - door Chris Smith

Meer info: www.americanmovie.com

Les épinettes noires door Guillaume Pelletier

De korte animatiefilm Les épinettes noires (2009) werd gerealiseerd door de Canadese illustrator en animator Guillaume Pelletier. Na zijn studies in de animatiekunst en diverse korte, onafhankelijke animatiefilmpjes, waaronder Le Voleur, studeerde hij grafische kunsten in Salzburg en Warschau. Momenteel woont en werkt hij in Montreal en maakt hij o.a. deel uit van het Collectif La Champlure.

Les épinettes noires werd o.a. gescreend op de 28e editie van Les Rendez-vous du cinéma Québécois en het prestigieuze Worldwide Short Film Festival in Toronto.

Scenario:
Een klein meisje wordt in haar dromen bezocht door haar broer die spoorloos verdween in een bos.

Les épinettes noires (2009) - 4:06 - door Guillaume Pelletier

Meer info: www.gpelletier.com

The Sol Cinema: de kleinste cinema ter wereld op zonne-energie

Een héél tof Brits non-profit eco-project: The Sol Cinema is de kleinste (en groenste) cinema ter wereld en gebruikt enkel zonne-energie voor het projecteren van allerlei films, muziekclips en kortfilms met ecologie als thema. In het cinemazaaltje is plaats voorzien voor acht personen. De energiezuinige LED-projector kan dag en nacht films projecteren dankzij de lithiumbatterijen die de zonne-energie stockeren.

Meer info: www.thesolcinema.org

Idiot with a Tripod door Jamie Stuart

In de kortfilm Idiot with a Tripod (2010) documenteerde Jamie Stuart de sneeuwstorm van 26 december 2010 in Astoria, Queens, via een montage van snelle, statische en dynamische shots, gemaakt met zijn Canon 7D (fototoestel) en Final Cut Pro. Stuart inspireerde zich hierbij op Man with a camera (1929), Dziga Vertov's visionaire experiment dat ik in een vorig blogbericht belichtte.

Afgaand op het filmtechnische aspect en de cinematografie, merk je dat de regisseur exact wist wat hij deed en op welke manier, met Vertov's klassieker steeds in gedachten. Stuart filmde en monteerde het geheel in ongeveer twee dagen, wat indrukwekkend is gezien de barre omstandigheden en de at random vormelijke en inhoudelijke benadering. De kortfilm werd ook bijna niet gerealiseerd volgens de regisseur:  "The funny thing is, for the first part of the shoot I felt early uninspired and almost stopped. But I kept going. And it ultimately turned out really nice." De nadruk op "keep going" dus.

Idiot with a Tripod is momenteel een hot item op diverse filmsites en blogs, ik doe er hierbij nog een bescheiden schepje bovenop. Erg knap en inspirerend!

Idiot with a Tripod (2010) - 3:35 - Jamie Stuart

Man with a camera door Dziga Vertov

Man with a camera (1929), ook 'The Man with the Movie Camera', 'The Man with a Camera' of 'Living Russia' genoemd, is een documentaire door de Russische visionair en experimentalist Dziga Vertov en werd  geëditeerd door zijn echtgenote Elizaveta Svilova.

De documentaire heeft geen scenario of acteurs en toont het dagelijks leven, van zonsopgang tot zonsondergang, van Sovjetburgers in Moskou, Kiev en Odessa. Man with a camera is in feite een gedurfd, cinematografisch experiment waarin een man met een camera doorheen drie steden rijdt of wandelt en het dagelijks leven filmt op allerlei manieren en invalshoeken.

Vertov maakte met zijn film een belangrijk stuk filmgeschiedenis door zijn gebruik van een grote variatie aan cinematische technieken zoals overlappingen, terugloop, een gevarieerd montageritme, split screens, fast/slow/stop motion, jump cuts, dubbele belichting, etc...

De films van Vertov werden in zijn tijd, de opkomst en uitbouw van het communisme, als te intellectueel en te complex bestempeld. De visionair had hier onderstaand antwoord op:

"Our eyes see very little and very badly – so people dreamed up the microscope to let them see invisible phenomena; they invented the telescope…now they have perfected the cinecamera to penetrate more deeply into he visible world, to explore and record visual phenomena so that what is happening now, which will have to be taken account of in the future, is not forgotten."

(Dziga Vertov)

In het uitstekende essay van Winnie de Keizer worden Man with a camera, de figuur Dziga Vertov en ook de filmtheoretische concepten uit zijn tijd op een diepgaande manier onderzocht. Het essay is online beschikbaar.

Man with a camera (1929) - 68min. - door Dziga Vertov

Meer info: essay Winnie de Keizer, Wikipedia artikel

Een fantastisch 2011, vol met Moving Pictures!